تاریخ ریاضیات حوزه‌ای از مطالعات که به عنوان تاریخ ریاضیات شناخته میشود در درجه اول به منشا اکتشافات در ریاضی و در درجه‌های پایین تر به تحقیق و تفحص بر روی روش‌های ریاضی و یادداشت‌های ثبت شده پیشین می‌پردازد. قبل از عصر مدرن و گسترش جهانی اطلاعات، توسعه نمونه‌های مکتوب ریاضی فقط در چند حوزه خاص بوده‌است.
قدیمی ترین متن‌های ریاضی در دسترس: پلیمپتن ۳۲۲(ریاضیات بابلی ۱۹۰۰ سال قبل از میلاد) ، پاپیروس رایند(ریاضیات مصری ۱۸۰۰-۲۰۰۰ قبل از میلاد) و پاپیروس مسکو(ریاضیات مصری ۱۸۹۰ قبل از میلاد) می‌باشند.
همگی این متون قضیه فیثاغورس را مورد توجه قرار می‌دهند. به نظر می‌رسد که این قضیهٔ معروف، قدیمی و گسترده ترین پیشرفت ریاضی پس از حساب و هندسه پایه‌است.
تحصیل ریاضی به عنوان نمایش مدل کننده ی انضباط (بین اشیا) در قرن 6 قبل از میلاد با فیثاغوریان شروع شد که اصطلاح " علم ریاضی" (mathematic) را از یونان باستان (μάθημα (mathema به معنی " موضوع مطالعه دستور العمل " ابداع کردند.
ریاضیدانان یونانی روشها را به خوبی تصفیه کردند (مخصوصا از راه دستورالعمل استدلال استقرایی و در اثباتهااز اثبات گرایی منطقی ) و موضوعات ریاضی را گسترش دادند.
ریاضیدانان چینی هم همکاری اولیه ای شامل " سیستم مکانی زمانی " داشته اند.
" سیستم عددی عربی_هندی " و قوانینی برای استفاده از عملگر های آن که امروزه در سرتاسر دنیا استفاده می شود احتمالاً در هزاره اول AD در هند تکامل یافته و از طریق ریاضیات اسلامی و کارهای محمد بن موسی خوارزمی به غرب منتقل شده است.
ریاضیات اسلامی به سهم خود ریاضی ای که در این تمدنها شناخته می شود را پیشرفت و گسترش داده است. بسیاری از متن های عربی و یونانی در ریاضیات بعدها به لاتین ترجمه شده اند که منتهی به رشد ریاضی در قرون وسطی اروپا شده است.
- ریاضیات پیش از تاریخ
ریشه های دروغ فکری ریاضیات در مفاهیم تعداد ، اندازه و شکل می باشد.
مطالعات اخیر شناخت حیوان، نشان داده است که این مفاهیم مختص انسان نمی‌باشد. چنین مفاهیمی بخشی از زندگی روز مره را در جوامع کاوشگر تشکیل داده اند.
ایده تعداد به تدریج در حال تحول است و بوسیله زبان هایی که تمایز بین 1 و 2 و خیلی و اما نه اعدادبزرگتر از 2 را حفظ می کنند، پشتیبانی شده است. اشیاء ماقبل تاریخی که با قدمت تقریبی 20000سال در آفریقا کشف شده است، از تلاش های بدوی برای تعیین زمان نشان داده است. استخوان ایشنگو در نزدیکی سرچشمه رود نیل(شمال شرقی کنگو امروزی) کشف شده ، ممکن است قدمتی بیش از 20000سال داشته باشند که شمال یک سری علائم ریاضی(چوب خط) حک شده در 3 ستون در طول استخوان های می باشند. تفسیرهای رایج از تحلیل استخوان هاس ایشانگو، خبر از اولین شمارش اعداد و یا یک تفویم شش ماهه قمری می دهند. پیتر رودمن عقیده دارد که رشد مفهوم اولیه اعداد نشان می دهد که مفهوم تقسیم به بیش از 10هزار سال بعد از میلاد مسیح بر می گردد. او همچنین می نویسد که هیچ تلاشی در راستای تشریح اینکه چرا چوب خط حسابدر اعداد بین 10 تا 20 و همینطور مضاربی از 10، باید مضربی از عدد 2 باشد، نشده است.
استخوان های ایشانگو با توجه به تحفیفات الکساند مارشاک، تحت تاثیر توسعه ریاضیات در مصر باستان بوده اند. شبیه برحی از نوشته های بر روی استحوان های ایشانگو، علم حساب مصر باستان از استفاده از مضارب عدد 2 ساخته شده است که بهرحال این قضیه مورد بحث می باشد.
مصریان باستان از 5000 سال قبل از میلاد مسیح ، طرح های هندسی را به نمایش گذاشته اند. چنین بیان شده است که کوه های انگلستان و اسکاتلند قدمتی معادل سه میلیون سال قبل از میلاد مسیح دارند که در آنها ترکیب های هندسی نظیر دایره، بیضی و مثلث فیثاغورث نمایان می باشد.
- ریاضیات بابلیان
ریاضیات بابلیان که به آن ریاضیات آشوری-بابلی هم می‌گویند، ریاضیاتی است که در میان مردمان میان‌رودان از روزهای نخست فرمانروایی سومریان تا سرنگونی بابل در ۵۳۹ پیش از میلاد کاربرد داشته و گسترش یافته است. نوشته‌های ریاضیاتی بابلیان فراوان است و به خوبی ویرایش شده است. ریاضیات بابلیان را از دیدگاه زمانی می‌توان به دو بخش تقسیم کرد، یکم دورهٔ بابلیان باستان (از ۱۸۳۰ تا ۱۵۳۱ پیش از میلاد) و دوم بیشتر مربوط به دورهٔ سلوکیان در حدود سه تا چهار سده پیش از میلاد. از دیدگاه محتوا، تفاوت آشکاری میان دو دوره دیده نمی‌شود از این رو می‌توان گفت ریاضیات بابلیان در نزدیک به دو هزار سال وضعیت ثابتی داشته است
داده‌های ما پیرامون دانش ریاضیاتی بابلیان از نزدیک به ۴۰۰ گِل‌نوشته رسی که از زیر خاک بیرون کشیده شده، بدست آمده است. این گِل‌نوشته‌ها به خط میخی اند، هنگامی که گِل هنوز خیس بوده بر روی آن نوشته شده و بعد زیر نور خورشید یا در یک کوره خشک شده است. مباحث ارائه شده در این گِل‌نوشته‌ها عبارتند از: کسر، جبر، معادلهٔ درجه دو و سه و قضیهٔ فیثاغورث است. در یکی از این گِل‌نوشته‌ها هم تقریبی برای 2 {\displaystyle {\sqrt {2}}} ارائه شده است که تا سه رقم در مبنای ۶۰ دقیق بوده است (برابر با ۷ رقم در مبنای ده).
ریاضیات بابل عبارت است از مجموعه‌ای از اعداد و تلاش‌های ریاضیاتی پیشرفته تر در خاور نزدیک باستان که به خط میخینوشته شده است. از آنجایی که داده‌های مربوط به دوره بابلیان باستان (دوره نخست ریاضیات بابل) در آغاز هزاره دوم پیش از میلاد فراوان‌تر است، بیشتر پژوهش‌های پیشینه شناسی بر روی این دوران تمرکز داشته است. با این حال بر روی ریشه‌های اصلی ریاضیات بابل بحث است، برخی باستان شناسان بر این باورند که آغاز ریاضیات بابل به هزاره‌های پنجم و سوم پیش از میلاد بازمی‌گردد چون ابزارهای گِلی با کاربرد شمارش و گِل مُهرک‌هایی به قدمت ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد پیدا شده است.
ریاضیات بابلی در درجه نخست به خط میخی و به زبان‌های اکدی و سومری نوشته شده بود. دستگاه اعداد بابلی در پایه۶۰ بود.
سومریان باستان میان‌رودان از ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد یک سامانهٔ پیچیدهٔ مترولوژی را ارائه کردند. از ۲۶۰۰ سال پیش از میلاد به این سو گِل‌نوشته‌هایی از مسائل مربوط به ضرب، تقسیم و هندسه از خود به جای گذاشتند. همچنین می‌توان گفت برخی از نشانه‌های مربوط به دانش ریاضی بابلیان به این دوره بازمی‌گردد.
ریاضیات ,میلاد ,های ,ریاضی ,پیش ,سال ,از میلاد ,پیش از ,شده است ,قبل از ,است که
درباره این سایت